۱۳۹۷ بهمن ۱۵, دوشنبه

Final Code) کد فاینال: 2.سکون و تعادل آغازی برای مرگ عالم هستی


سکون و تعادل -
فنر ما بیش از مقداری که به آن نیرو وارد شده رفلکس نخواهد کرد!     
مقدار نیروئی که خداوند درجهت ساعتگرد به ابر فاقد جرم(
massless cloud) وارد می کند تا آن را شارژ نموده و به یک توده فشرده(pressed mass) تبدیل نماید، یک مقدار تعریف شده و کاملاً مشخص است اگرچه ممکن است که این مقدار نیروی عظیم در قلمرو دانش بشری و درچارچوب معیارهای آن قابل تعریف و تشخیص نباشد! 
این مقدار نیروی شگرف که از سوی خدایتعالی برای شارژ عالم تخصیص داده شده است، پس از رویداد بیگ بنگ، در طی یک بازه زمانی حدوداً  13 الی 14 میلیارد ساله به مصرف می رسد تا جهان کلاسیکی در پرتو آن شکل بگیرد.         
اما زمانیکه این مقدار نیرو تا به انتها مصرف گردید، عالم هستی وارد فاز تعادل و سکون خواهد شد!




آنجا که فرآیند پایان آغاز می گردد! -     
 
این یک ساعت شماته دار مدل قدیمی است...
   

وقتیکه می خواهید آنرا کوک کنید ماشه را در جهت ساعتگرد می چرخانید و ساعت راس زمان تعیین شده با آزاد کردن عقربک شروع به زنگ زدن می نماید. همزمان با نواختن زنگ،ماشه کوک نیز در جهت پادساعتگرد شروع به گردش می کند.بدیهیست که زنگ ساعت تا آنجا خواهد نواخت که ماشه کوک گردش کند و ماشه نیز همان مقداری گردش خواهد کرد که شما هنگام خواب آنرا کوک کرده اید...!         
آنچه مسلم است اینکه؛

چکش زنگ ساعت شما بیش از آن مقداری که ماشه اش را در هنگام کوک کردن چرخانیده اید بر کلاهک زنگ ساعت شما ضربه نخواهد نواخت!!!  

وقتی که جهان هستی معادل مقداری که در ابتداء شارژ شده است فعالیت نماید و آن نیروی شارژ را تا به انتها به مصرف برساند،تعادل برقرار شده و عالم هستی از جوش و خروش بازمی ایستد و آن هیاهو فروکش می کند و از آن پس  این سکون و سکوت است که حکم فرما می شود و آن هنگام است که فرآیند پایان آغاز می گردد..!!!
به نظر می رسد در زمان برنامه نویسی برای این سیستم(جهان هستی)آخرین دستور اطلاعاتی که به آن داده شده فرمان نابودیست و گویا هر زمان و هرکجا که انرژی به پایان برسد سیستم ملزم به اجرای این فرمان است!         
"کد فاینال" یا همان "دستور خودنابودی" آخرین خط از این برنامه جامع است که به سیستم می گوید: "هرکجا انرژی به پایان رسید خودت را نابود کن!"

... و اما کد فاینال (Final Code) ! 
اما در نظر داریم تا قسمت اصلی بحث را با پاسخ به یک شبهه آغاز کنیم؛      
یکی از شبهاتی که معمولاً در مورد بحث قیامت مطرح می شود و قریب الوقوع بودن آنرا از دیدگاه قرآن یک موضوع بی پایه و اساس تلقی می نماید،مسئله طول عمر خورشید است!    
آنها در رد این پیشگوئی قرآن(نزدیک بودن ساعت قیامت)همواره به ذخیره انرژی خورشیدی اشاره دارند.آنها معتقدند آنچه که قرآن برای ساعت قیامت توصیف نموده است(اشاره به آیات سوره تکویر در مورد بی فروغ شدن و تاریکی خورشید)دستکم تا چهار میلیارد سال دیگر اتفاق نخواهد افتاد چرا که ذخیره هیدروژن خورشید بعنوان منبع اساسی سوخت این ستاره تا چهار میلیارد سال دیگر برای درخشش آن کافی است و تنها از آن به بعد است که فرآیند مرگ این ستاره آغاز می گردد!...اما بزرگترین اشتباه از سوی کسانی که چنین دیدگاهی را مطرح می کنند اینست که آنها قیامت را یک رویداد صرف برای منظومه شمسی و متعلقاتش در نظرمی گیرند در حالیکه ابداً این چنین نیست.ما باید بدانیم که در مسئله قیامت صحبت از یک تخریب و اندام کیهانیست...!در مورد قیامت یک بحث عام و کلی مطرح است نه صرفاً اشاره به یک مورد خاص و جزئی.حادثه قیامت موضوع یک تخریب کلی و انهدام کیهانی است نه فقط بحث فناپذیری یک مجموعه خصوصی(منظومه شمسی)...!
فرض کنید که شما اخیراً یک مجموعه ساختمانی احداث کرده اید که باتوجه به سازه استفاده شده - بنابر اظهارات کارشناسان مهندسی - عمر مفید آن بالای 50 سال است.حال اگر زلزله ای با قدرت تخریبی فراوان(مثلاً 10 ریشتر) سراسر ایالت شما را به لرزه درآورد،نه تنها ساختمان شما بلکه تمامی ایالت تخریب گردیده و نابود خواهد شد...!         
وقتی که یک فرآیند تخریب و نابودی در مقیاس کلان رخ می دهد،یک ساختمان کهنه و قدیمی فرومی ریزد و یک ساختمان نوساز و جدید هم به همین ترتیب...یک اتومبیل فرسوده زیر انبوهی از آوار متلاشی می گردد و یک اتومبیل نو و تازه از کمپانی درآمده نیز به همین ترتیب...یک پیرمرد 90 ساله نیز قربانی می شود و یک نوزاد چند روزه نیز به همین ترتیب...!   
در این تراژدی عام و یک چنین فاجعه گسترده ای،کسی نمی گوید که آن نوزاد قربانی می بایست 70 سال دیگر زندگی کند و یا آن ماشین صفرکیلومتر می بایست 20 سال دیگر کار کند و یا آن سازه جدیدالاحداث باید دستکم 50 سال دیگر سرپا باشد!!!
بحث رویداد قیامت و عمر خورشید که ستاره ای جوان است نیز از این قاعده مستثنی نیست.وقتی که حادثه قیامت بوقوع بپیوندد و زمان آن رویداد عظیم فرابرسد سرتاسر کیهان را درگیر خود خواهد نمود از جمله منظومه شمسی ما را،خواه خورشید 4 میلیارد سال دیگر توان درخشیدن داشته باشد و خواه یک ستاره پیر و در آستانه مرگ باشد!

فرآیند مرگ -   
به خاطر دارم که چندین سال قبل یک مقاله پزشکی می خواندم که نگارنده آن به خوبی توضیح داده بود که برخلاف آنچه همگان تصور می کنند،رخداد مرگ یک اتفاق لحظه ای نیست بلکه یک فرآیند است...!   
 آن پزشک نویسنده در آن مقاله عنوان کرده بود که ؛  
آنچه ما بعنوان مرگ کلینیکی می شناسیم یک مرگ ظاهری است که در واقع دستگاه های آشکار کننده علائم حیاتی آنرا به ما اعلام می کنند،اما این تنها یک آغاز است و در واقع بین مرگ ظاهری تا مرگ کامل که تمامی اجزاء بدن از از وقوع مرگ مطلع می گردند فاصله زمانی وجود دارد.  
از نظر این پزشک محقق،فرآیند مرگ زمانی کامل می گردد که از یک سو جمود نئشی آغاز شده باشد و  از سوی دیگر باکتریهای داخل سیستم گوارشی نیز فرآیند تجزیه و تخریب را از درون آغاز نموده باشند...!

(توضیح -       
در اصطلاح پزشکی به فرآیندی که سبب جمود نئشی می گردد،"اتولیز –
Autolyse " گفته می شود. فرآیند اتولیز که دقایقی پس از مرگ آغاز شده و تا 48 ساعت ادامه دارد به روندی گفته می شود که درطی آن بافتها توسط آنزیمهای خود آنها تخریب می شوند.و همچنین به فرآیندی که طی آن باکتریهای سیستم گوارشی -پس از مرگ انسان- تبدیل به عاملی برای تجزیه بدن او از درون می گردند،"ثاناتوس میکروبیم – thanatos microbiome " می گویند.)    

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر